Kohët e fundit, gjithnjë e më shumë personazhe publikë, sportistë dhe argëtues dëshmojnë besimin e tyre dhe flasin se sa ndikim dhe kuptim ka feja në jetën e tyre. Ndër dëshmitë e fundit të tilla është ajo e trajnerit të futbollit të Kombëtares kroate, Zlatko Daliq, i cili foli për besimin e tij dhe kuptimin e tij në jetën dhe veprën e tij për emisionin Prilika të së përjavshmes katolike Glas Koncila.
I pyetur se çfarë do të thotë kur thotë se është besimtar, Daliq thotë se është nga Livno, një rajon katolik dhe se shtëpia e prindërve të tij është e para në kishën pranë Kuvendit françeskan në Goricë. – Më parë kohët ishin të ndryshme, por unë shërbeja si ministrant kur isha fëmijë, me shumë gëzim shkoja në Meshë, nëna më mësoi dhe më udhëzoi drejt fesë. Kam qenë besimtar gjithë jetën, në këtë frymë i edukoi edhe fëmijët e mi. Përpiqem të marrë pjesë në Meshën Shenjtë çdo të diel. Besimi më jep forcë, gjithmonë e kam një rruzare në xhep dhe lutem para ndeshjes së futbollit. Falenderoj Zotin për çdo ditë, sepse më dha forcë dhe besim, por edhe mundësinë për të bërë diçka në jetën time. Feja është jashtëzakonisht e rëndësishme për mua dhe familjen time – thotë Daliq. – Zoti është i pranishëm në familjen dhe jetën time çdo ditë. Duke parë globalisht, vërehet fitimi, fitimet, por kjo është bota sot. Shqetësimet njerëzore janë tokësore dhe duhet të trajtohen për hir të mbijetesës. Por kur njeriu qetësohet dhe lihet i vetëm para një vendimi, atëherë ai kërkon ndihmën e Zotit – thotë Daliq, duke shpjeguar se si besimi ndihmon për të mbajtur kryqin, në momentet e vështira të jetës. – Secili prej nesh, në një mënyrë ose në një tjetër, bartë kryqin e tij. Në jetë vijnë momente të vështira kur njeriu nuk duhet të dorëzohet, të fundoset, të bjerë. Me besim njeriu mund të kthehet në rrugën e drejtë në një mënyrë më të mirë. Njeriu duhet ta bartë kryqin me dinjitet, të fortë dhe të fortë dhe të luftojë me të. Në situatat që duken të pashpresë, gjendet edhe një zgjidhje, por duhet të besosh – thotë Daliq, duke shtuar se si besimtar, familja e tij është në vend të parë dhe këtë e thekson gjithmonë. – I detyrohem shumë familjes sime, sepse kam ikur për shtatë, tetë vjet duke punuar jashtë. Fëmijët u rritën pa mua, janë njerëz të formuar sot. Është e mundur që ata të kenë munguar kur e kanë pasur më të vështirë në adoleshencë, por gruaja ime e ka sjellë dhe i ka udhëzuar në rrugën e drejtë. Gjithçka është e kot nëse një person nuk është i lumtur në familje. Do të doja të falënderoja familjen time që më duroi mua dhe punën time, dhe që qëndruam së bashku – thotë trajneri Dalić në një intervistë për Kohën e Ardhjes.
/Rastimo u Gospodinu
